De arts en verpleegkundige laten ons, na het vaststellen dat Mees is overleden, alleen met Mees. We zijn bij hem en kunnen niet anders dan hem vast houden en huilen.
Deel 11
Donderdag 11 januari t/m Donderdag 18 januari
5 weken lang heeft Mees op de IC gelegen, 5 weken lang gevochten, 5 weken lang dapper geweest, stoer geweest, sterk geweest… en dan nu dit…
We mochten van de IC af was het plan, het ging zo goed, en dan nu dit…
Mees had zo goed als gewonnen van de Leukemie, en dan nu dit….
We zijn boos en verdrietig maar ook heel trots op Mees. We kennen echt niemand, helemaal niemand die zo ongelofelijk sterk, dapper en stoer is.
Als de eerste regel dingen gedaan zijn, proberen we naast Mees nog wat uurtjes te slapen, het is immers nog midden in de nacht.
Donderdagochtend worden er op de IC nog wat dingen geregeld en daarna gaat Mees mee naar huis, daar waar hij het liefste was.
Steeds als het even lastig was in het ziekenhuis zei Mees “ik wil naar huis” en dat gaan we nu doen.
Op de IC komen overal artsen en verpleegkundigen vandaan, er wordt een erehaag gevormd en zo lopen we, onder begeleiding van Mees zijn favoriete verpleegkundige enb de uitvaartbegeleiding naar buiten. Op naar huis.
Heel de week is onze familie dicht in de buurt.
Er komen nog twee verpleegkundige van de IC bij ons thuis. Er zijn leerkrachten van school die afscheid komen nemen. We regelen samen met de uitvaartadviseur het mooiste afscheid voor Mees, passend bij hem en ons, ik maak de kaart, we kiezen samen muziek uit, we maken met Juul samen Mees zijn kanjerketting af want dat is hem zelf helaas niet meer gelukt.
En dan op 18 januari komt het moment dat we echt afscheid moeten gaan nemen.
In besloten kring, in een kasteel met genodigden, een informeel samenzijn voor Mees.
Met al zijn lievelingseten en drinken, brownie, appeltaart, frikandellen, friet en Fanta, heel veel Fanta.
De muziek van Flemming en Kinderen voor Kinderen op de achtergrond, Mees zijn leukste, mooiste en grappigste foto’s in een diashow. Zijn hele klas is erbij, en iedereen heeft een mooie helium ballon voor Mees. Ook vragen we of de fotograaf die ons al vaker als gezin heeft gefotografeerd het ziet zitten om dit afscheid voor ons vast te leggen, en dat wil ze. Eeuwig dankbaar!
Als we daarna met Mees door de erehaag over de brug van het kasteel rijden, in een stoere Landrover Defender, breekt de zon door…
Alleen met onze naaste familie gaan we met Mees naar het crematorium.
Niet zoals we hadden gewild, wel zoals het nu moet en volgens Mees zijn wens,
“ik wil naar huis” en dat kan hierna…
“Ik kan er niks aan doen, het gebeurt gewoon
Ik hou het niet tegen, ik ben machteloos
Ja, je kijkt me aan, ziet m'n Nike's gaan
Het is al te laat”
Flemming – Automatisch
In de blogs heb je kunnen lezen dat we veel gebruik hebben gemaakt van de woonkamer van het Ronald MC Donald in het WKZ. Omdat we graag iets terug wilde doen voor hen hebben we bij het afscheid van Mees een actie geopend, speciaal voor de woonkamer.
Inmiddels worden we ook betrokken bij de plannen waaraan het geld dat met deze actie is ingezameld wordt besteed, als eerbetoon aan Mees. Het eindresultaat zullen we zeker delen, dit gaat alleen nog wel, even duren.
Daarom deel ik deze actie ook met jullie. Alle beetjes helpen, mocht je iets kunnen missen dan waarderen we dat heel erg!
https://www.starteenactie.nl/acties/mees
Bedankt voor, alle hoop, hartjes, liefdevolle reacties en medeleven.
Liefs Simone
Reactie plaatsen
Reacties
Poeh... wat een verhaal... wat een stoere held is jullie Mees! En wat zijn jullie ook stoer! Mooi dat jullie het verhaal hebben opgeschreven. Ik vind het altijd onwijs knap hoor jullie deze tijd hebben door gestaan. Ik kan het me niet voorstellen... maar alle respect voor de ouders die dit moeten doorstaan❤️ ik ben op jullie site terecht gekomen nadat ik bij de sponsoloper en stukje van jullie had gelezen en over de armbandjes die jullie dochter heeft gemaakt. Ik ga deze zeker bestellen en een extra donatie doen. En natuurlijk ga ik dit delen op mijn socials met de hoop dat meerdere dit gaan doen. Heel veel kracht en sterkte ❤️ mees ❤️
Ik heb de blogs net gelezen, heb veel respect voor hoe jullie dit samen met Mees hebben beleefd, er bij zijn gebleven en hem hebbenbgesteundxwaar het kon. Hoe machteloos je he kan voelen als de ziekte steeds verder toeslaat laten jullie heel duidelijkvoelen in wat je er over schrijft. Het is goed en moedig om het verhaal op deze manier te delen en het verdriet omdat Mees er niet meer is blijft voor jullie heftig en kan ik zo wel meevoelen en het is niet overdraagbaar...ik wens jullie hierin wel mildheid zodat het nier voortdurend zoveel pijn doet
Liefs ook can Rien, tante Wilma
Lieve familie. Ik kan jullie site niet verlaten zonder iets te zeggen. Maar wat zeg je tegen mensen die het meest verschrikkelijke wat denkbaar is hebben meegemaakt. Ik heb jullie verhaal bijna ademloos gelezen. Wat een dapper mannetje was jullie Mees en zoveel respect voor jullie. Ik ga zeker mijn kleine bijdrage leveren en hoop dat jullie kunnen doen wat jullie voor ogen hebben. Heel veel liefs.
Met tranen in mijn ogen de blogs gelezen
Wat heftig en wat een verdriet
Geen woorden voor...
Echt een super mees wat een strijder
Heel veel sterkte!
Ik ga zeker een paar armbandjes bestellen
Lieve Familie, ik kwam vandaag via Monique op jullie site uit en heb alle blogs in 1 stuk door gelezen. Wat een vreselijk verhaal van jullie super Mees. Wat heeft hij maar jullie allemaal gevochten. Heel veel sterkte voor jullie!!
Tranen in mijn ogen !!
Wat onmenselijk en wat een stoere Mees!
Heel veel sterkte met jullie verlies en verdriet!!! ❤️
M’n hart huilt
Heel veel sterkte gewenst ❤️
Kan alleen maar huilen. Dit is het ergste wat een ouder mee kan maken. En wat een sterk jongen is Mees. İk wens jullie heel heel veel sterkte. Niks kan zijn plekje innemen. Maar Mees komt jullie opzoeken als een vlinder, om momenten dat jullie het moeilijk hebben horen jullie zijn favorieten muziek, hij is altijd bij jullie, dat zal jullie ook altijd laten voelen.
Met tranen in m’n ogen wat een verdriet. Ben op jullie mees z’n Site gekomen door de link via Monique Westenberg
Wat heeft jullie lieve Mees veel moeten doorstaan zo oneerlijk dit
Na het lezen kon ik niet anders dan jullie een berichtje sturen
Ik wil jullie heel veel kracht wensen om dit verschrikkelijke verdriet ❤️
Met mijn gezicht nat van de tranen heb ik jullie blog gelezen.
Wat een nachtmerrie waar jullie in terecht zijn gekomen.
Wat een stoere strijder jullie Super Mees❤️
Woorden schieten mij tekort , mijn hart huilt voor jullie.
Ik ga zeker een armbandje bestellen.
Wens jullie heel veel sterkte🍀❤️
Wat een ontzettend verdrietig verhaal...en wat een stoere Mees. Onwijs knap hoe jullie deze verschrikkelijke periode en gebeurtenis hebben weten om te zetten in kracht en dit mooie initiatief. Ik heb meteen twee armbandjes besteld en hoop dat jullie bereiken wat jullie willen bereiken. Heel veel sterkte voor jullie allemaal!