Deel 1 - Onze Super Mees

Deel 1

Donderdag 7 december 2023…

“We gaan Mees insturen, ik bel nu naar het ziekenhuis”

Zo zaten we deze week voor de tweede keer bij de huisarts.

Na een fijn sinterklaasfeest thuis en op school werd Mees steeds zieker. Woensdag bleef hij thuis van school en konden we ’s middags nog langskomen bij de huisarts, maar mochten we ook weer naar huis. Donderdags werd Mees nog zieker, Papa had 's morgens al contact gehad met de huisarts, om 16.00u kunnen we terecht.
Ik zit niet lekker op mijn werk, dus rond lunchtijd ga ik naar huis, eenmaal thuis schrik ik enorm van Mees en bel ik in lichte paniek de huisarts. We mogen gelijk langskomen.
Mees wordt eerst gezien door een coassistent die het allemaal niet zo weet. Daarna komt de huisarts, na een korte check zegt hij “we gaan Mees insturen, ik bel nu naar het ziekenhuis”
De kinderarts wordt gebeld. Hij wil niet dat we nog met Mees in de auto stappen, er wordt een ambulance gestuurd.

We mogen nog even terug naar huis om wat spullen op te halen, ik vraag nog of we dan vannacht in het ziekenhuis moeten blijven, de huisarts geeft aan dat hij dit wel verwacht.

Als de ambulance bij ons thuis arriveert ligt Mees alweer op de bank, hij voelt zich echt heel ellendig. Papa tilt hem de ambulance in en ik ga met hem mee.

De ambulanceverpleegkundige vindt Mees heel ziek, de monitor wordt aangesloten en hij krijgt een kapje met zuurstof op. We rijden een paar honderd meter vanaf ons huis en de sirenes gaan aan…

Met spoed op weg naar de Spoedeisende Hulp.
De ambulanceverpleegkundige brengt ons naar de shockroom waar binnen 10 minuten zeker 15 artsen en verpleegkundigen om hem heen staan.
Een van hen neemt de leiding, er worden metingen gedaan, controles, meerdere infusen worden geprikt, medicatie toegediend en ik sta erbij en kijk erna. Wat gebeurt hier nu eigenlijk?

Mees is nog wakker en vraagt naar mij, verder laat hij alles toe, zo stoer en dapper, ongelofelijk. Iedereen is zo druk met hem dat ik soms ook afstand neem, als Mees dat toelaat. Er wordt meerdere keren gevraagd of Papa ook al onderweg is. Ik krijg door dat Mees vermoedelijk een bloedvergiftiging heeft, voor mijn gevoel zijn ze uren met hem bezig als we te horen krijgen dat hij opgehaald moet worden door het WKZ, Mees wordt opgenomen op de kinder IC.

Dan komt ook Papa op de SEH aan, we krijgen door dat ze Mees in slaap gaan brengen en moeten intuberen, omdat hij echt mega ziek is, kan het zijn dat ze ook moeten reanimeren… de grond zakt onder ons vandaan.
Hoe kon ons mannetje ineens zo zo zo ziek zijn geworden, hoe dan?

Gelukkig gaat het inslaap brengen en intuberen goed, reanimeren is gelukkig niet nodig en zijn ze klaar voor ic-transport naar het WKZ.
Samen met een Kinderintensivist/Anesthesioloog en Kinder IC Verpleegkundige gaat Mees in de ambulance mee. Wij mogen hem nog gauw een kus geven en rijden er dan in onze eigen auto achteraan.

Als we op de IC aankomen krijgen we een apart kamertje op de gang toegewezen.
De ambulance met de arts, verpleegkundige en Mees is ook net gearriveerd en ze zijn bezig met Mees te installeren op zijn kamer.
Later op de avond mogen we bij hem, in een aparte box op de IC ligt Mees te slapen, aan de beademing en allerlei toeters en bellen… ziek, doodziek…
Meer dan de bloedvergiftiging weten we nog niet en krijgen we vanavond ook niet meer te weten, de onderzoeken lopen.

We krijgen een ouderkamer aangeboden in het ziekenhuis, om in de nacht dichtbij Mees in de buurt te zijn. Blijven slapen op de IC is helaas niet mogelijk, alleen in een stoel en het advies is om toch te proberen wat uurtjes te slapen, hoe moeilijk ook…
We blijven tot middennacht bij Mees en proberen dan het advies op te volgen.
De volgende ochtend worden we wakker gebeld door de IC…